Small Art School

Translaste to :

អំពីថ្នាក់សិល្បៈ

មួយសប្តាហ៍ៗនៃសាលា

កុមារៗគូរលើវត្ថុធាតុដើមជាច្រើនប្រភេទ ដូចជាប្រភេទគូល័រពណ៌ទឹក គូល័រទាន និងថ្នាំគូល័រលាបប្រភេទ acrylic នៅលើក្រដាសគំនូរ និងផ្ទាំងក្រណាត់ជាដើម។ ក្នេងៗគូរពីប្រធានបទផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែជារឿយៗពួកគេគូរបែបទេសភាព និងសត្វដែលពួកគេស្គាល់នៅក្នុងមជ្ឍដ្ខានទៅតាមបរិយាកាសរស់នៅរបស់ពួកគេ។ រចនាប័ទ្មដ៏មានអានុភាព វានិងដិតដាមនៃគំនូរតាមអាយុរបស់ពួកគេ ហាក់បីដូចជាពិតគួរជាទីពេញចិត្តក្នុងការគូរនោះ ។ ក្នុងចំណោមពួកគេមានក្មេងខ្លះគូរទាំងប្រឹងធ្វើអោយការកាន់ខ្មៅដៃរបស់ពួកគេ វារាងសង្កត់នៅលើក្រដាសគំនូរបណ្តាលអោយរហែក ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាពួកយើងគិតថាការគូរបែបនឹងវាមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ពួកគេ ជាបទពិសោធន៍មួយធ្វើអោយពួកគេយល់ និង ដឹងទៅថ្ងៃក្រោយ ដើម្បីទទួលបាននូវការលូតលាស់ និងគូរដោយសេរីរបស់ពួកគេ។

ពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យភូមិអង្គរក្រៅ

មានការបង្រៀននៅភូមិអង្គរក្រៅប្រហែលជា ៤០នាទីតាមឡាន ជាមធ្យោបាយធ្វើដំណើរពីក្រុងសៀមរាបដែលជាកន្លែងសាលារៀន ឆ្ពោះទៅបង្រៀននៅទីនោះ។ ឈ្មោះកន្លែងនៅតំបន់ជនបទនោះគេហៅថាអង្គរក្រៅ តែមានន័យថា“ នៅខាងក្រៅបរិវេនអង្គរវត្ត” ។ ៩ : ០០ព្រឹក ដល់ ១០ : ៣០ព្រឹក នៅទីនោះ។ ថ្នាក់រៀនមានដំបូលខ្ពស់គ្មានជញ្ជាំងមានខ្យល់ចេញចូល ធ្វើអោយបរិយាកាសមើលទៅស្រុះស្រាយ។ សិស្សមានអាយុចាប់ពី ២ ឆ្នាំដល់ ១០ ឆ្នាំមានចាប់ពី ២៥-៥០ នាក់ ក្នុងការមកចូលរួមរៀន។ ពួកគេខ្លះនាំបងប្អូនប្រុសស្រីតូចៗរបស់ពួកគេមកចូលរួមរៀនផងដែរ ហើយពេលអង្គុយក្មេងតូចៗទាំងនោះមិនយំក្បែរបងប្អូន ប្រុសស្រីគេនោះទេ ហើយថែមទាំងមិនមានសម្លេងរំខាន ពិសេសជាងនេះពួកគេរង់ចាំបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់គេរហូតដល់ថ្នាក់ ត្រូវបានបញ្ចប់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គួរអោយសោកស្តាយនៅ អាយុ ១៥ ឬ ៦ឆ្នាំ កុមារជាច្រើនត្រូវជួយការងារផ្ទះ និងធ្វើការនៅតាមផ្ទះផ្សេងៗ ហើយកុមារជាច្រើនទៀត មិនអាចចូលរៀនបាន កុមារៗដែលបានមករៀនគំនូរនឹង ក៏មានពេលសម្រាកសម្រាប់ញុំា ការ៉េម ឬនំផងដែរ ព្រោះនៅទីនោះមានការ៉េម ឬនំលក់នៅជុំវិញភូមិក្នុងម៉ោងសិក្សា។ក្មេងតូចៗដែលត្រូវបានមករៀនដោយបងស្រីចាស់ៗនាំមកនោះ ក៏បានញ៉ាំការ៉េម ឬនំហើយនៅពេលដែលកូនតូចៗ ទាំងនេះធំបន្តិច ពួកគេនឹងគូររូបតាមបែបធម្មជាតិ ពីព្រោះនៅទីនោះការរស់នៅតាមបែបជាជនបទ។ ក្មេងៗនៅទីនោះ រាល់ពេលដល់ថ្ងៃ ឬម៉ោងសិក្សាគំនូរ ពួកគេគូររូបតែងតែញញឹម និងសប្បាយៗជានិច្ច!

ពេលរសៀលថ្ងៃអាទិត្យ
របស់សាលាសិល្បៈ Small Art School

ពេលរសៀលចន្លោះម៉ោង១:១៥នាទី ដល់ម៉ោង ៣:០០សាលាមានបង្រៀនផងដែរ ហើយការបង្រៀននឹងចែកចេញជា ៤ វគ្គ (ថ្នាក់កុមារ គំនូរពណ៌ទឹក និងគំនូរពណ៌ប្រេង) សំរាប់កុមារដែលមកចូលរួមសិក្សាប្រមាណ ៦៥ នាក់មានសិស្សជា បឋមសិក្សា មធ្យមសិក្សា និងមធ្យមសិក្សាមានអាយុពី ៤ និង ៥ ឆ្នាំឡើងទៅ។ ប្រសិនបើចំនួនសិស្សនេះមានកំនើនច្រើន សាលាយើងនឹងប្រើកន្លែងទំនេរទាំងអស់នៅក្នុងសាលារៀន ដើម្បីយកកន្លែងមកបង្រៀនពួកគេ។ វគ្គសិក្សានីមួយៗ គឺជាការជ្រើសរើសថ្នាក់ ឬសម្រេចចិត្ត ដោយកុមារខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ទោះបីជាកុមារខ្លះតូចៗ តែការគូរគំនូររបស់ពួកគេ គឺផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើគំនូរនឹងណាស់។

ពេលរសៀលថ្ងៃអាទិត្យ(ថ្ងៃអាទិត្យទី ៤) មជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌បូស្កូ

នៅថ្ងៃអាទិត្យរាល់សប្តាហ៍ទី ៤ នៃខែនីមួយៗ ឬចុងខែ ម៉ោង ២រសៀល ដល់ម៉ោង ៣រសៀល សាលាវិចិត្រសិល្បៈតូច (Small Art School)មានគ្រូសិល្បៈជនជាតិខ្មែរឈ្មោះ ហៃ និងសុភ័ក្ត្រ

បានបង្រៀនគំនូរនៅមជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌បូស្កូក្បែរបឹងទន្លេសាប។

កូនសិស្សនៅទីនោះ ប្រើប្រាស់គូល័រក្នុងការគូរ មានដូចជា៖គូល័រទាន,ហ្វឺតខ្មៅសម្រាប់គូ,គូល័រពណ៌ទឹក និងសិស្សពីរនាក់ប្រើគូល័រ Acrylic ។ពួកគាត់នឹងបង្កើតស្នាដៃប្លែកៗសម្រាប់ក្មេងៗកម្ពុជា ដូចជាគំនូរទាក់ទងទៅនឹងវប្បធម៌ខ្មែរ និងគូរពីបរិស្ថាននៅជុំវិញតាមជនបទ។ពួកគាត់ទាំងពីរមួយឆ្នាំមួយដងចូលរួមកម្មវិធីណូអែលជាមួយ ក្មេងៗនៅទីនោះផងដែរ!

ថ្ងៃច័ន្ទ មានកិច្ចប្រជុំបុគ្គលិក

មិនមានថ្នាក់គំនូរទេនៅថ្ងៃនេះ ប៉ុន្តែរៀងរាល់ព្រឹកថ្ងៃច័ន្ទ

ពួកយើងមានការប្រជុំ រវាងអ្នកគ្រប់គ្រងសាលា លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងគ្រូៗសិល្បៈនៅសាលាវិចិត្រសិល្បៈតូច។ហើយពួកយើងប្រជុំនិយាយអំពីការចុះបង្រៀននៃថ្នាក់សិល្បៈ

នីមួយៗប្រចាំសប្តាហ៍ និងគម្រោងការសិក្សា ឬបង្រៀន ហើយមានថ្នាក់សិល្បៈពិសេសពីអ្នកគ្រូកាសាហារ៉ា និងការធ្វើសិក្ខាសាលាជាមួយសិល្បករមកពីប្រទេសជប៉ុន និងបរទេស ឬប្រទេសផ្សេងៗដែលមានជំនាញ ល្បីល្បាញ និងការចែករំលែកចំនេះដឹង។

ពេលព្រឹកថ្ងៃអង្គារ៍ (កំពុងរៀបចំ) នៅមន្ទីរពេទ្យកុមារអេអេចស៊ី សិក្ខាសាលាសិល្បៈ ២

យើងកំពុងរៀបចំសិក្ខាសាលាសិល្បៈមួយនៅមន្ទីរពេទ្យកុមារ អង្គរខេត្តសៀមរាប សម្រាប់ការចុះបេសកម្មបង្រៀនក្មេងៗ នៅទីនោះ។

ថ្ងៃពុធ_ភូមិអូរ
បឋមថ្នាក់ទី ៦ (រាល់សប្តាហ៍) និងសប្តាហ៍ទី៣ នៅឯមត្តេយ្យ

មានគ្រូបង្រៀនសិល្បៈខ្មែរ ៣ រូប (គន្ធា ហៃ សុភា និងសុភ័ក្ត្រ) ធ្វើដំណើរចុះបង្រៀនរៀងរាល់ថ្ងៃពុធនៅសាលាបឋមសិក្សាមួយ ក្នុងភូមិអូរ ចម្ងាយប្រហែល ៣០ នាទីពីក្រុងសៀមរាប។នៅភូមិអូរនេះគឺបង្រៀនពីម៉ោង ៩ព្រឹក ដល់ម៉ោង ១០:៣០ព្រឹក។ នៅតាមសាលាបឋមសិក្សា សាធារណៈក្នុងប្រទេសកម្ពុជាស្ទើរ តែមិនមានបរិយាកាសសម្រាប់ការសិក្សាសិល្បៈដោយប្រើថ្នាំ ពណ៌គំនូរនោះទេ។

លើសពីនេះទៀតមិនមានគ្រូណាអាចបង្រៀនសិល្បៈបានទេ

នៅទីនោះ។ ដូចនេះទើបពួកយើងសម្រេចចិត្តបង្រៀននៅទីនោះ។និយាយពីសិស្សៗទាំងអស់នៅក្នុងសាលានោះ គឺពួកយើងបង្រៀនទាក់ទងទៅនឹងការ

ប្រើប្រាស់ពណ៌ដូចជា ពណ៌ទឹក ខ្មៅដៃ Acrylic ជាដើម។ ហើយការគូររូបភាពភាគច្រើនការបង្រៀន គឺទាក់ទងទៅនឹងសកម្មភាព នៅក្នុងប្រទេសយើង និងណែនាំអោយពួកគេចេះបង្កើតគំនិត នឹងបច្ចេកទេសផ្ទាល់ខ្លួន ជារបស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ក្រៅពីនេះសិស្សនៅក្នុងសាលាភូមិអូរទាំងអស់គឺមានវិន័យ និងសមត្ថភាពក្នុងការគូរបានយ៉ាងល្អ និងសប្បាយរីករាយជាមួយម៉ោងសិល្បៈ នេះណាស់ ហើយពួកគេអាចយកអ្វីដែលគេបានរៀនអាចយកទៅបង្រៀន ប្អូនៗរបស់ពួកគេបន្តទៀតបាន។ ថ្នាក់នេះបានចាប់ផ្តើមដំណើរការបង្រៀនចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៥ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងសំណូមពររបស់បុគ្គលដែលគាំទ្រ ឬផ្តល់ជំនួយដល់ប្រទេសកម្ពុជា។

毎月１回、第３週目の水曜日は、笠原が出向いて、幼稚部の子ども達に絵を教えています。元高校教師の笠原は、初めは

小さい子ども達に戸惑いましたが、今では慣れて、自由に楽しく描く子ども達の絵を楽しんでいます。

ម្តងក្នុងមួយខែនៅថ្ងៃពុធអាទិត្យទី ៣ អ្នកស្រីកាសាហារ៉ាចុះសួរសុខទុក្ខ និងបង្រៀនក្មេងៗនៅតាមសាលាមត្តេយ្យ។ អតីតគ្រូបង្រៀនវិទ្យាល័យអ្នកស្រីកាសាហារ៉ា
ខ្ញុំត្រូវបានគេឆ្ងល់ដោយកុមារតូចៗប៉ុន្តែឥឡូវនេះខ្ញុំធ្លាប់

ប្រើវាហើយរីករាយនឹងគំនូររបស់កុមារដោយសេរីនិងរីករាយ។

ថ្ងៃពុធ_ភូមិអូរ(រាល់សប្តាហ៍ទី២)
នៅសាលាបឋមសិក្សាតាទុំ និងបឋមសិក្សាធ្លក

ឆ្លើយតបទៅនឹងសំណូមពររបស់ក្រុមជំនួយអន្តរជាតិតូក្យូ អេអេសអេភី（ASAP) យើងកំពុងរៀបចំថ្នាក់សិល្បៈ ដើម្បីធ្វើដំណើរចុះបេសកកម្មបង្រៀន នៅសាលាបឋមចំនួន២ ក្នុងភូមិមួយចម្ងាយប្រើមធ្យោបាយជិះប្រហែលមួយម៉ោង ពីខេត្តសៀមរាប។

ថ្ងៃព្រហស្បត្តិ៍៖ថ្នាក់សិល្បៈ សំរាប់កុមារនៅមណ្ឌល កុមារកំព្រានៃក្តីសង្ឃឹម

ホープ養護施設の子どもたちが絵を描きに車やトゥクトゥクに乗ってやってきます。就学前～中学生くらいの子が思い思いに絵を描いています。笠原先生は絵の指導の傍ら食糧は足りているか、大きな子に尋ねます。お米や調味料が無くなりそうだと聞くと後で市場に行き買い出しをして、養護施設に届けています。子どもたちが食糧の心配なく暮らしていけるように生活の支援も行っています。

សង្ឃឹមថាក្មេងៗនៅតាមមណ្ឌលថែទាំកូនកំលោះមកតាមឡាន

រឺម៉កកង់បីដើម្បីគូរ។កុមារចាប់ពីមត្តេយ្យដល់វិទ្យាល័យមធ្យម

កំពុងគូររូបដូចដែល ពួកគេចង់បាន។ អ្នកគ្រូ កាសាហារ៉ា (Kasahara sensei )សួរក្មេងធំប្រសិនបើមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ក្រៅពីបង្រៀនរូបភាព។ នៅពេលពួកគេ that ថាស្រូវនិងរដូវនឹងហៀរចេញពួកគេទៅផ្សារនៅពេលក្រោយ

ដើម្បីទិញហើយបញ្ជូនទៅមណ្ឌលថែទាំ។ យើងក៏គាំទ្រដល់ការរស់នៅផងដែរដើម្បីឱ្យកុមារអាចរស់នៅ

ដោយមិនមានការព្រួយបារម្ភអំពីម្ហូបអាហារ។

ព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ដំណើរចុះ
ទៅធុរកិច្ចនៅគ្រួសារថ្មី

យើងបានចុះបង្រៀនមេរៀនសិល្បៈនៅឯគ្រួសារថ្មី ជាសាលាសម្រាប់មនុស្សខ្វាក់ និងថ្លង់ដែលគ្រប់គ្រងដោយ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជានៅខេត្តសៀមរាបហើយបានភ្ជាប់ជាដៃគូបានចាប់ ផ្តើមនៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២០ ។

សិស្សៗនៅទីនោះគឺជាកុមារដែលរស់នៅក្នុងអន្តេវាសិកដ្ឋាននៃសាលា

រៀន និងធ្វើអន្តរកម្មជាភាសាសញ្ញា(ដៃធ្វើជាសញ្ញានិយាយ)ជំនួសការនិយាយ។ នៅក្នុងថ្នាក់ដំបូងយើងបានជ្រើសរើសថ្នាក់រៀនជាមួយកុមារ ហើយបង្រៀនពួកគេដោយមានការសហការពីបុគ្គលិកសាលា

ភាសាសញ្ញា (គ្រូភាសាគរថ្លង់)។

ពួកយើងចង់បន្តមេរៀនរបស់ពួកយើងនៅទីនេះដើម្បីឱ្យកុមារពិការ នៅប្រទេសកម្ពុជាអាចរីករាយនឹងមានភាពសប្បាយរីករាយនៃ ការគូរគំនូរមួយនេះ ទោះបីជាបន្តិចបន្តួចក៏បានដែរ។

ពេលរសៀលថ្ងៃសៅរ៍ (ពីរសប្តាហ៍) វគ្គសិល្បៈសម្រាប់កុមារនៅ
មណ្ឌលថែទាំកុមារអ៊ិនស៊ីស៊ីស៊ី ( NCCc )

យើងផ្តល់ថ្នាក់រៀនសម្រាប់កុមារនៅមណ្ឌលថែទាំ (មជ្ឈមណ្ឌលថែទាំកុមារថ្មី) នៅជាយក្រុងសៀមរាបដែលគាំទ្រដោយទីភ្នាក់ងារសហប្រតិបត្តិការ អន្តរជាតិជប៉ុន។

以前は、私達が彼らの施設まで出張授業で出向いていましたが、今は、子ども達は２台のテュクテュクに乗ってきます。

កាលពីមុនយើងបានទៅកន្លែងរបស់ពួកគេសម្រាប់មេរៀន

ស្តីពីការងារប៉ុន្តែឥឡូវនេះកូន ៗ របស់យើងកំពុងជិះម៉ូតូកង់បី។

កាលពីដើមយើងធ្លាប់ចុះបេសកកម្ម
ទៅបង្រៀននៅក្រៅខេត្ត

ដោយមានការគាំទ្រពីជំនួយពិភពលោកសម្រាប់កម្ពុជា (World Assistance for Cambodia) ,ACC និងមូលនិធិខេឌីឌីអាយ ( KDDI )និងអ្នកគាំទ្រពីសប្បុរសជន ឬបុគ្គលម្នាក់ៗផងនោះ ទើបធ្វើអោយពួកយើងមានការធ្វើដំណើរចុះទៅបង្រៀនតាមខេត្តមួយចំនួនដូចជា៖ រតនគីរី ព្រះវិហារ ឧត្តរមានជ័យ បន្ទាយមានជ័យ បាត់ដំបង ប៉ៃលិន ព្រៃបិន ស្វាយរៀង កំពត កែបជាដើម សម្រាប់ចុះបេសកកម្មបង្រៀនមួយនេះ។